موعود پایگاه اینترنتی موعود
امام زمان(عج) بر صحابه پاکباز و سربازان مخلص، سلام‌هایی دارد که مانند سلام بر مولایشان است تا زائران بیاموزند برای یاوری ولی زمان چگونه باید بود:’السلام علی النفوس المصطلمات’. سلام بر بدن‌های به زنجیر کشیده.
در روایتی آمده است: “انه سبحانه، عوّض شهادَته بثلاث خصالٍ جعل الشفاء فی تربته و اجابه الدعاء تحت قبته و الائمه من ذرّیته”؛ به درستی که خداوند سبحان در ازاء شهادت امام حسین (ع)، سه موهبت به او عنایت کرد: شفا در ترتبتش، اجابت دعا در زیر گنبدش و ائمه را از ذریّه‌اش قرار داد. به همین جهت امام صادق(ع) و امام مهدی(عج) به هنگام بیماریشان، دستور دادند، شخصی به کربلا برود و برای آنها دعا کند.
برای یاری امام زمان(ع) چگونه باید بود؟
یاران امام حسین (ع) اصحاب فداکاری بودند که در رأس اصحاب و یاران تمام انبیاء و اولیاء(ع) بوده و هستند. امام حسین(ع) فرمود: “فانی لا اعلم اوفی و لا خیراً من اصحابی” من اصحابی با وفاتر و بهتر از اصحاب خود سراغ ندارم. امام زمان (عج) بر صحابه پاکباز و سربازان مخلص، سلام‌هایی دارد که مانند سلام بر مولایشان است تا زائران بیاموزند برای یاوری ولی زمان چگونه باید بود: “السلام علی النفوس المصطلمات”. سلام بر بدن‌های به زنجیر کشیده و اسیر شده. “السلام علی الارواح المختلسات”. سلام بر روح‌های به پنهانی برده شده. “السلام علی الاجساد العاریات”. سلام بر جسم‌های نحیف و رنگ باخته. “السلام علی الابدان السلیبه”. سلام بر بدن‌های مسلوب و عریان. “السلام علی المجدلین فی الفلوات”. سلام بر جنگاوران بیابان.
ندبه امام زمان(عج) هر صبح و شام برای جد غریبشان
حضرت مهدی(ع) دلداده امام حسین(ع) است. خدمت در محضر امام حسین(ع) و توفیق یاری حضرت و شمشیر زدن در رکاب او، از بزرگترین توفیقات الهی بود که نصیب برخی از خواص عصر امام حسین(ع) شد. لذا امام زمان(ع) نیز عاشق جد بزرگوار خود و مشتاق خدمت به اوست. حضرت به ما نیز می‌آموزند که باید این چنین بود. حضرت می‌فرمایند: “اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و مقدّرات از یاری و نصرت تو در روز عاشورا باز داشت، هر آینه من صبح و شام بر تو ندبه می‌کنم و به جای قطرات اشک بر تو خون می‌گریم”.
امام زمان (عج) در رابطه با ویژگی‌های حضرت اباعبدالله (ع) می‌فرماید: امام حسین (ع) دارای حسب و نسب شریف و ارزشمند و منقبت‌های فراوان و سوابق درخشان و متخلق به اخلاق نیکوست. فعالیت‌های اجتماعی امام حسین(ع) در زیارت ناحیه مقدسه به خوبی توصیف شده است. حضرت مهدی(عج) در این خصوص خطاب به جد بزرگوارشان می‌فرماید: “اشهد انک قد اقمت الصلاه و اتیت الزکاه و امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر و العدوان” ای حسین! گواهی می‌دهم که نماز را برپا داشته “و سننت السنن و اطفأت الفتن و دعوتَ الی الرشاد اوضحتَ سبل السّداد”. سنت‌ها را انجام داده و آشوب‌ها را فرونشاندی، به پاکی و راستی خوانده و راه های صلاح را روشن و مبین ساختی.
در فرازی دیگر از زیارت ناحیه مقدسه حضرت خطاب به اباعبدالله (ع) می‌فرماید: “والعماد الدین رافعا و للطغیان قامعا و اللطغاه مقارعا و للامه ناصحا”. برپا دارنده پایه و اساس دین، و در هم کوبنده طغیان و سرکشی، سخت‌گیر و کوبنده بر آشوبگران و طغیان‌گران و نصیحت‌گر امت بودی. این قسمت جلوه‌ای خاص دارد و به زائر می‌آموزد باید مطیع مولای زمان بود: “و کنت طائعاً و لجدک محمد صلّی الله علیه و آله تابعاً و لقول ابیک سامعا و الی وصیه اخیک مسارعا”. شما همواره نسبت به خدا فرمانبردار و نسبت به جدت محمد(ص) پیرو و نسبت به فرموده پدرتان، مطیع و شنوا بودی و وصیت و سفارش برادر را به انجام رساندی.
امام زمان(ع) در قسمتی از این زیارت، امام حسین(ع) چنین توصیف می فرماید: “کنت ربیع الایتام و عصمه الانام و عزّ الاسلام و معدن الاحکام و حلیف الانعام سالکاً طرائق جدک و ابیک” تو بهار یتیمان و ملجأ و پناهگاه مردم و عزّت اسلام و کانون احکام و هم‌پیمان بخشش‌ها و نیکوکاری، رهروی راه جدّت و پدرت بودی. امام زمان (عج) در ادامه زیارت می‌فرمایند: “وللاسلام و المسلمین راحما و للحق ناصرا و عند البلاء صابرا و للدین کالئاً و عن حوزته مرامیا” برای اسلام و مسلمین مهربان و یاور حق و صبور و بردبار در هنگام بلا و محافظ دین و نگهبان آن بودی.
امام حسین(ع) که به بیان امام زمان (عج) شب زنده دار “متهجداً فی الظلم” و عابد و زاهد روزگار خویش بود، به ما درس چگونه زیستن را می‌آموزد. این فراز نقطه مهمی در این زیارت و دارای معانی بلندی است. در این قسمت آمده است: “کنت للرسول صلّی الله علیه و آله ولداً و للقرآن سنداً و للامه عضدا و فی الطاعه مجتهدا، حافظا للعهد و المیثاق، ناکباً عن سبل الفساق، باذلا للمجهود، طویل الرکوع و السجود، زاهداً فی الدنیا زهد الراحل عنها ناظراً الیها بعین المستوحشین منها” امام زمان(عج) در این عبارتِ بسیار جالب و جامع، جد بزرگوار خود امام حسین(ع) را با ۱۰ عنوان وصف کرده است که به نحو مستقیم یا غیرمستقیم، عبودیت حضرتش را بازگو می‌کند. امام حسین (ع) فرزند رسول خدا(ص) است. او سند و پشتوانه قرآن است. توان اسلام، امامت است و امام حسین (ع) بازوی پر توان امت و دین اسلام در همه اعصار است. در راه اطاعت پروردگار سخت‌کوش و تلاشگر بود. آن بزرگوار نگهدار عهد و میثاق است و با خدا و خلق او در عهد و پیمان، استوار و با وفا است. آن حضرت از راه و روش فاسقان روی گردان بود و از راه مسامحه و مداهنه وارد نمی‌شد. آن حضرت رکوع و سجده‌های طولانی داشت. سیدالشهدا(ع)، نسبت به دنیا زاهد و بی‌علاقه بود. نظر او به دنیا، نظر وحشت زدگان بود و آنجایی که نظر دیگران به دنیا نظر عاشقانه و دل پسندانه بود، نظر آن حضرت به دنیا، مانند انسان وحشت زده بود.
هر واقعه و انقلابی که در جهان به وقوع می‌پیوندد، نتیجه علل و عواملی است که در به وجود آمدن آن، نقش بسزایی دارد. پیدایش پدیده عاشورا نیز مرهون علل و عواملی است که رهبر این قیام، امام حسین(ع) این علل را بازگو فرموده است. علت‌هایی مانند فساد دستگاه خلافت و رهبری، ظهور بدعت‌ها، انحطاط اخلاقی و خطر بازگشت به جاهلیت، بی‌عدالتی و گسترش ظلم و منکرات ازجمله عوامل قیام سالار شهیدان بود.
امام زمان(عج) در این خصوص خطاب به جد بزرگوارش می‌فرماید: “حتّی اذا الجور مد باعه، و اسفر الظلم قناعه و دعا الغی اتباعه، و انت فی حرم جدک قاطن و للظالمین مباین، جلیس البیت و المحراب، معتزل عن اللذات و الشهوات، تنکر المنکر بقلبک و لسانک علی حسب طاقتک و امکانک” تا آنگاه که ظلم و بیداد دست از آستین بیرون آورد و با سلاح به میدان آمد و گمراهان در ضلالت خود غرق شدند؛ درحالی که تو در حرم جدت ساکن و از ستمگران دوری گزیده بودی، در خانه و محراب به سر برده و از امیال و شهوات بر کنار و با قلب و زبان به مقدار توان زشتی را زشت می‌شمردی.
