موعود پایگاه اینترنتی موعود
زمین خانه ی ماست؛ جایی که می‌شناسیمش و هر چند گاه و بیگاه، از آفتاب تند و سردی استخوان شکنش، اعتراض می‌کنیم، امّا اگر طمع نمی ورزیدیم و به دنبال یخ و نفت دیگر سیارات نبودیم، هرگز به فکر زندگی کردن در سیارات دیگر نمی افتادیم. حقیقت این است که ما در زمینی که خداوند به ما بخشیده است، همه چیز داریم: لطافت گل سرخ، زیبایی دریا، عظمت کوهستان، سخاوت جنگل، آرامش صحرا.
امام رئوف، امام رضا (علیه السلام)، در روایتی زیبا و خواندنی درباره ی امام، چنین فرمودند: «…امام ابرى باران زا و بارانى پیوسته و یک ریز و آسمان سایه گستر و زمینى فراخ و چشمه اى جوشان و برکه و گلستان است.» (۱)
زمین، در بیان امام صادق (ع)، سرچشمه ی ثروت و قدرت برای انسانهاست. (۲) یعنی نه تنها زمین، روزی بخش ماست، بلکه طلا و سنگها و جواهرات گرانقیمت در دل آن قرار دارد و انسانها باید با تلاش و همت بسیار، به آن دست یابند. (۳) اگر در نگاه تشابه امامان (علیهم السلام) به زمین، به این معنا نگاه کنیم، روزی بخشی زمین را جور دیگری می‌بینیم. نکته ی ظریف در این تشبیه این است که هر چند انسانها می توانند، به جواهرات زمین دست بیابند (با تلاش بسیار)، امّا هرگز نمی توانند مانند امامان، سرچشمه ی آن باشند.
در روایت دیگری از امام حسن عسکری (ع)، زمین، بستری متعادل برای رشد انسانها معرفی شده است که در آن آرامش می‌یابند. ایشان می فرمایند: «…[خداوند] زمین را مناسب طبع شما و سازگار جسم شما قرار داد، نه داغ و سوزان که شما را بسوزاند، و نه سرد و یخ تا شما را منجمد کند…» (۴)
آری؛ زمین، مطمئن ترین خانه ی ماست و مولای ما، همان زمین عادل امنیت بخشی است که در دل خود، گنج های نهان بسیار دارد.
نکته ی آخر: درست همان وقتی که چشمه های زلال زمین، سیرابمان نکرد، سراغ آب را از سیارات دیگر گرفتیم؛ این است انسان گرفتار آخرالزمان…
پی نوشت:
۱. ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، ترجمه حسن زاده؛ ص۷۹۹؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث ۳/۵، تولید موسسه نور
۲. الحیاه / ترجمه احمد آرام؛ ج۵؛ ص۴۱۳؛ با استفاده از همان.
۳. همان.
۴. الإحتجاج / ترجمه جعفرى؛ ج۲؛ ص۵۴۷؛ با استفاده از همان.
