موعود پایگاه اینترنتی موعود
نام شهر کوفه نامی آشنا برای مسلمین خصوصا شیعیان جهان است. امام علی(ع) در روز ۱۲ رجب سال ۳۶ ه.ق وارد کوفه شدند و آنجا را به عنوان پایتخت دولت علوی انتخاب کردند. خوب است بدانید که انتخاب کوفه به عنوان پایتخت بار دیگر در صحنه تاریخ اتفاق خواهد افتاد و آن وقتی است که حضرت بقیه الله(ع) به فرمان حق ظاهر شده و با اصحاب، فرشتگان و مومنان از مکه مکرمه حرکت می‌کنند و کوفه را به عنوان پایتخت حکومت جهانی خود بر می‌گزینند و در آنجا به مدت ۳۰۹ سال، پایتخت دولت مهدوی(ع) می‌شود.
حضرت قائم(ع) از مکه به همراه پنج هزار فرشته و در حالی که جبرئیل در سمت راست و میکائیل در سمت چپ و مومنان پیش رویش هستند، به نجف کوفه می آید(۱)
هنگام عزیمت به کوفه منادی ندا می دهد که هیچ خوردنی و آشامیدنی با خود برندارید. آنگاه به وسیله ی سنگ حضرت موسی در هر محلّی که منزل کنند، از آن سنگ چشمه‌ها جاری شود، افراد سپاه از آن می‌خورند و هر کس گرسنه باشد سیر می‌شود، تا وقتی که در پشت کوفه وارد نجف شوند(۲)
زره رسول خدا(ص) را می پوشد و پرچم ایشان را برمی افرازد(۳)
فرشتگان بدر بر او فرود می آیند(۴)
حضرت قائم(ع) روی منبر کوفه می نشینند و یارانشان که به تعداد سربازان جنگ بدر، سیصد و سیزده مردند، دور ایشان را می‌گیرند و آنها پرچمداران او و حکمرانهای الهی در زمین بر بندگان او می‌باشند(۵)
خداوند هفتاد هزار صدیق (بسیار راستگو) را بر می انگیزاند(۶)
مسجد سهله، اقامتگاه دائمی حضرت مهدی(ع) و اصحاب و خانواده ایشان می‌شود(۷)
فرستادن سپاهیان به اکناف جهان برای دفع عمال دجال و پر کردن زمین از عدل و داد(۸)
ساخت مسجدی در پشت کوفه (نجف) که دارای هزار در است و اتصال خانه های اهل کوفه به دو نهر کربلا (۹)
کوفه، پایتخت دولت خاندان وحی(ع) در هنگام رجعت
در روزهای آخر از عمر شریف حضرت بقیه الله(ع)، امام حسین(ع) همراه هفتاد و پنج هزار نفر از شیعیان(۱۰) و هفتاد تن از شهدای کربلا رجعت می‌کنند(۱۱) و مدت فرمانروایی ایشان به قدری طول می‌کشد که ابروهایشان روی دیدگانشان می افتد.(۱۲)
بر اساس روایات معصوم را جز معصوم غسل نمی دهد؛ انجام غسل و کفن حضرت ولی عصر(ع) توسط امام حسین(ع)انجام می‌شود و پس از شهادت حضرت صاحب الزمان(ع)، امام حسین(ع) در کوفه حکومت اسلامی را در دست خواهد گرفت.(۱۳)
پی نوشت:
۱. الارشاد، ج۲، ص۳۸۰
۲. الکافی، ج۱، ص۲۳۱
۳. تفسیر العیاشی، ج۱، ص۲۱۵
۴. دلائل الامامه، ص ۴۵۷
۵. کمال الدین، ج۲، ص ۶۷۱
۶. همان، ج۲، ص ۶۷۲
۷. بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۰۴
۸. المزار الکبیر، ص۱۳۴؛ بحار الانوار، ج۱۰۰، ص ۴۳۶
۹. گزیده کفایه المهتدی، ص ۲۸۷
۱۰. البرهان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۴۳۹
۱۱. الکافی، ج۸، ص۱۷۵
۱۲. مختصر البصائر، ص۲۹
۱۳. الکافی، ج۸، ص۱۷۵
اریحا
