موعود پایگاه اینترنتی موعود
قرب الاسناد از امام رضا(علیه السلام) آورده است : پیش از این امر نشانه هایى از جمله رخدادى بین حرمین وجود دارد . پرسیدم : چه رخدادى ؟ فرمود : گروهى خواهند بود، و فلانى از آل فلانى، پانزده مرد را مى کشند .
به گزارش موعود ارشاد از ابو الحسن رضا(علیه السلام) آورده است : آنچه در انتظارش هستید (= ظهور )نخواهد بود مگر پس از آنکه غربال شوید، بنابراین بجز اندکى از شما ثابت قدم بر عقیده مهدى نخواهد ماند . سپس امام این آیه را تلاوت کرد : « أحسب الناس أن یترکوا أن یقولوا آمنّا و هم لا یفتنون »
آن گاه افزود : از نشانه هاى فَرَج، رخدادى بین دو مسجد است و فلانى از اولاد فلانى، پانزده شخصیت عرب را مى کشد .
الغیبه نعمانى از ابان بن تغلب از ابو عبد الله(علیه السلام) آورده است : زمانى براى مردم پیش مى آید که دچار « سبطه » ( فترت و رکود ) مى شوند . در آن هنگام، دانش، در یک جا جمع و متمرکز مى شود، چنان که مار خود را در لانه اش جمع مى کند، در همین حال هستند که ستاره بخت مردم طلوع مى کند .
راوى مى گوید که پرسیدم : « سبطه » چیست ؟ فرمود : فترت و رکود . پرسیدم : در آن حال چه کنیم ؟ فرمود : بر هر دین و عقیده اى که بودید، پابرجا بمانید تا خدا ستاره بخت تان را برایتان نمودار کند .
نعمانى از ابان از ابو عبد الله(علیه السلام) آورده است : عالَم دچار فترت شده و علم میان دو مسجد جمع مى شود، چنان که مار در لانه اش جمع مى گردد … مردم در این حال مى مانند تا ستاره شان طلوع مى کند . عرض کردم : جانم به قربانت ! در این بین چه کنیم ؟ به من فرمود : بر همان راه و روشى باشید که بودید، تا خدا صاحب الزمان را برایتان بیاورد .
کمال الدین از ابان آورده است که ابوعبدالله به من فرمود : زمانى خواهد آمد که مردم دچار « سبطه » ( فترت و رکود ) مى شوند و دانش همانند مارى که خود را در لانه اش جمع کند، میان دو مسجد ( یعنى مکه و مدینه ) جمع مى شود . مردم در این حال مى مانند تا اینکه خدا ستاره شان را نمایان کند .
عرض کردم : سبطه چیست ؟ فرمود : فترت و غیبت امامتان . عرض کردم : در این بین چه کنیم ؟ فرمود : بر آن راه و روشى که بودید بمانید تا خدا ستاره تان را به شما نشان دهد . اثبات الهداه ۳/۵۳۴ وبحار ۵۲/۱۳۴ .
کافى از ابان بن تغلب آورده است که ابو عبدالله(علیه السلام) فرمود : چگونه خواهى بود وقتى که تسلط و چیرگى میان دو مسجد بیاید و علم مانند مارى که در لانه اش گرد مى آید گرد آید، و بین شیعه اختلاف بیافتد و همدیگر را دروغگو بنامند و بر صورت یکدیگر آب دهان بیاندازند ؟! عرض کردم : فدایت شوم ! در آن هنگام خیرى نخواهد بود ! سه بار فرمود : تمامى خیر در آن هنگام است .
نعمانى از ابو بصیر آورده است که به ابوعبدالله(علیه السلام) عرض کردم که ابوجعفر (امام باقر) مى فرمود: قائم آل محمد دو غیبت دارد که یکى طولانى تر از دیگرى است ! فرمود: درست است، و این در زمانى است که شمشیر بنى فلان با دیگران دچار اختلاف شود و حلقه محاصره تنگ و سفیانى ظاهر گردد و بلا زیاد شود و مرگ و کشتار، همه مردم را فرا گیرد و مردم به حرم خدا و رسولش پناه ببرند .
نعمانى از عبدالله بن سنان آورده است که شنیدم ابوعبدالله فرمود : مرگ و کشتار چنان مردم را فرا مى گیرد که به حرم پناه مى آورند و منادى صادقى به سبب شدت جنگ ندا مى دهد : قتل و کشتار براى چیست ؟! امامتان فلانى است ! بحار ۵۲/۲۹۶ .
مختصر البصائر آورده است : نوشته خطبه هاى مولانا امیر مؤمنان(علیه السلام)را دیدم که به دستخط سید رضى الدین على بن موسى بن جعفر بن محمد بن طاوس بود . در آن نوشته از دو مرد نام برده شده بود که پس از زمان امام صادق(علیه السلام) بودند، بنابراین ممکن است تاریخ نگارش آن پس از دویست هجرى باشد، چون پس از ۱۴۰ هجرى امام درگذشته است .
برخى از مطالب، به نقل از ابو روح فرج بن فروه از مسعده بن صدقه از جعفر بن محمد بود، و بعضى از دیگران . در کتاب مذکور، خطبه اى از مولانا امیر مؤمنان ذکر شده بود که « مخزون » نامیده مى شد . راوى خطبه را به تفصیل آن ذکر کرده و در آن آمده است :
اى مردم ! از من بپرسید پیش از برپاشدن آشوبى از مشرق که شعله هایش زبانه بکشد و پس از خاموش شدن، مردمى را در کام خود فرو ببرد و نابود کند . یا اینکه شعله آتشى از غرب زبانه بکشد و بگوید : واى بر کسانى که طعمه من شوند(۱) ! پس وقتى گردش آسمان طولانى شد، خواهید گفت ]مهدى[ مرده یا هلاک شده و به کدام بیابان رفته است . آن روز تأویل این آیه مصداق پیدا مى کند :
« ثم رددنا لکم الکره علیهم وامددناکم بأموال وبنین وجعلناکم أکثر نقیراً »
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ ـ شاید اشاره به جنگ اتمى دولت ها باشد .
ظهور، نشانه ها و علاماتى دارد : محاصره کوفه به وسیله نگهبانان و ایجاد خندق، رخنه کردن آب در کوچه هاى کوفه، تعطیلى مساجد به مدت چهل شب، برافراشته شدن پرچم هاى سه گانه پیرامون مسجد بزرگ که مانند بیرق هدایت اند . قاتل و مقتول در آتشند . کشتار زیاد و مرگ سخت، کشته شدن نفس زکیه در پشت کوفه میان هفتاد نفر و نیز کسى که میان رکن و مقام سر بُریده مى شود، قتل « اسبع مظفر » با اعدام به هنگام بیعت با بُت ها همراه شیاطین انسى بسیار ; خروج سفیانى با پرچم سبز و صلیبى از طلا . سرکرده اش مردى از قبیله کلب است و دوازده هزار سوارکار همراه سفیانى رو به مکه و مدینه دارند . فرمانده شان شخصى از بنى امیه به نام « خزیمه » است که چشم چپش نابینا و در چشم راستش لکه غلیظى است . گرایش به دنیا دارد و هیچ پرچمى بر ضد او برافراشته نمى شود تا به مدینه مى رسد و مردان و زنانى از آل محمد را گرد مى آورد و در خانه اى در مدینه ( که سراى ابو الحسن اموى نامیده مى شود ) زندانى مى کند .
