موعود پایگاه اینترنتی موعود
انسان همواره دست به کارهایی می زند که برای سلامتی اش خوب نیستند. بسیاری از فعالیت های روزمره خطرات بالقوه قابل توجهی برای ما دارند اما ما داوطلبانه آنها را انجام می دهیم؛ کارهایی که عده ای نیز آنها را فعالیت های مضر تشخیص می دهند و برای انجام آنها اقدام نمی‌کنند.
انسان همواره دست به کارهایی می زند که برای سلامتی اش خوب نیستند. بسیاری از فعالیت های روزمره خطرات بالقوه قابل توجهی برای ما دارند اما ما داوطلبانه آنها را انجام می دهیم؛ کارهایی که عده ای نیز آنها را فعالیت های مضر تشخیص می دهند و برای انجام آنها اقدام نمی‌کنند.
زیاد شنیده ایم که گوشی های موبایل برای سلامتی انسان ضررهایی دارند. سرطان زایی، آسیب مغزی و روحی از مضرات این دستگاه های شیطانی کوچک معرفی شده‌اند اما با این حال، مردم بی پروا از این ابزارها گاهی برای احمقانه ترین کارها استفاده می‌کنند. آیا باید هشداری جدی از سوی دولت ها اعلام شود یا حتی به شکلی بی رحمانه استفاده از چنین ابزارهایی را غیرقانونی کرد؟
ما کاربران، تا زمانی که شواهدی قانع کننده درباره آسیب زایی این دستگاه ها نبینیم دست از آنها برنخواهیم داشت. البته این موضوع به این بستگی دارد که حرف چه کسانی را باور داشته باشید. دانشمندان، متخصصان پزشکی و افراد حوزه های دیگر همواره درباره این خطرات هشدار داده‌اند اما مدتی بعد یک سازمان سلامتی اعلام می‌کند نگران نباشید، هیچ خطری شما را تهدید نمی‌کند.
این داستان تازگی ندارد؛ یعنی از همان زمانی که تلفن های کابلی پا به عرصه گذاشتند شروع شده است.
مشکل اینجاست که امروزه اهمیت دادن به این مسئله، کار دشواری است. گزارش های متناقض پزشکی هر روز بیشتر و بیشتر می‌شوند. ما هیچ توجهی به ماجرا نمی‌کنیم و کسانی هم که هشدارهای جدی می دهند معمولا افرادی هستند که گاهی مطالبی درباره وضعیت آب و هوا در وبلاگ شخصی خود می نویسند اما دلیل اصلی اهمیت ندادن به اخبار سلول های سرطانی این است که گوشی ها امروز به جزیی ارزشمند از زندگی مدرن تبدیل شده‌اند و ما بدون شواهد قطعی و بسیار قانع کننده حاضر به رهایی از آنها نیستیم اما آیا اصلا چنین شواهدی هم وجود دارند؟
گوشی ها خطر ندارند
اجازه دهید کمی درباره پژوهش های پزشکی در مورد تلفن همراه، به ویژه آنهایی که در تبرئه گوشی ها سخن گفته‌اند حرف بزنیم. در دسامبر ۲۰۱۴ دانشگاه ماساچوست مقاله ای منتشر کرد که بر طبق آن میدان های مغناطیسی ایجاد شده توسط گوشی و خطوط برق مشکلی برای سلامتی انسان ندارند. ظاهرا در این تحقیقات نشان داده شده که این میدان ها تاثیری بر پروتئین های خاص که قبلا تصور می رفت مشکلات زیادی برای سلامتی ایجاد می‌کنند ندارد. این شروع خوبی است ولی اجازه دهید کمی‌به عقب تر بازگردیم.
در ابتدای سال ۲۰۱۴ جزییات یک پژوهش ۱۱ ساله منتشر شد و نتیجه این پژوهش این بود که هیچ شاهدی مبنی بر افزایش خطر ابتلا به سرطان در استفاده از گوشی یافت نشده است.
مطالعه دیگری در اوایل سال ۲۰۱۳ توسط اپیدمیولوژیست های دانشگاه آکسفورد با این نتیجه گیری به اتمام می رسد: «گوشی های موبایل ارتباطی با بروز گلیوما، مننژیوم یا سرطان های بیرون از سیستم عصبی مرکزی ندارند.» این مطالعه روی بیش از ۷۰۰ هزار نفر صورت گرفته بود.
در پژوهش مهم دیگری در اسکاندیناوی و در اوایل ۲۰۱۲ هیچ شاهدی مبنی بر «ایجاد تومورهای مغزی توسط موبایل در طول بیست سال گذشته» به دست نیامد.
در سال ۲۰۱۱ نیز پژوهشگران دانمارکی به مدت ۱۸ سال هیچ ارتباطی با سرطان مغز و گوشی همراه نیافتند.
آخرین مورد اینکه انجمن سرطان آمریکا با هر انتشار مطلبی، از بی خطر بودن گوشی های همراه سخن گفته و مطالعاتی را معرفی می‌کند که دقیقا این ادعا را تایید می‌کنند؛ بسیار عالی و البته قانع کننده!
گوشی ها خطر دارند
خیلی ها با این گزارش ها قانع نمی‌شوند؛ چرا که به ازای هر مطالعه ای که گوشی را تبرئه می‌کند یک مطالعه بر ضد آن وجود دارد و جنبه شیطانی آن را بازنمایی خواهد کرد.
سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۱۴ تلفن های همراه را در رده سرطان زاهایی مثل دود اگزوز خودرو و کلورفرم قرار داد. در همین سال یک مطالعه آمریکایی نشان داد که همبستگی نزدیکی بین تومورهای مغزی و شبکه های مخابراتی تلفن وجود دارد و قضیه هم بسیار جدی است.
اگر کمی جلوتر برویم، دادگاهی در ایتالیا و در سال ۲۰۱۲ حکم داد که استفاده طولانی مدت از تلفن همراه باعث ایجاد یک تومور مغزی در فردی ۶۰ ساله شده است.
بر طبق مطالعه ای در سال ۲۰۱۳ استفاده ۲۰ دقیقه از تلفن همراه در روز می تواند خطر رشد سرطان را افزایش دهد.
فرانسوی ها هم در اواسط سال ۲۰۱۴ اعلام کردند احتمال ابتلا به سرطان مغز در کسانی که حداقل ۱۵ ساعت در ماه از گوشی استفاده می‌کنند بیشتر از افراد دیگر است.
کمی‌که از جوامع علمی دور شویم، ماجرا ترسناکتر هم می‌شود. می توان در خارج از حوزه علمی مقالاتی دید که تلفن همراه را با سیگار مقایسه کرده‌اند و حتی می توان اسناد و مستندهای آنلاینی یافت که شرکت های مخابراتی با انتشار امواج، گویی توتون و تنباکو در فضا منتشر می‌کنند.
خطرات گوشی هم مثل خودرو برای مان اهمیت ندارد چون به شدت مفید است!
فهرست شواهدی که در اینجا آوردیم به هیچ وجه جامع نیست. می توان ساعت ها در اینترنت پژوهش هایی یافت که منعکس کننده ۲ طرف جدال هستند و بیشتر از این گیج شد. اگر به خطرات این دستگاه باور دارید، کیس های ۵۰ دلاری ساخته شده‌اند که با افزایش ملاتونین و روی، به کاهش آسیب های ناشی از تلفن های همراه کمک می‌کنند.
لیکن برای خیلی از ما، گوشی ها شبیه به خودروها در جاده شده‌اند. خطرات شان اهمیتی ندارد چون به شدت برای مان مفیدند. شاید یک گوشی به آرامی انسان را به کشتن بدهد اما آشکارا چیزهای مثبت آن بیشتر از منفی ها است. گوشی های همراه هنوز هم جزو ۱۰ مورد فهرست ابزارهای خطرزا قرار نگرفته‌اند.
بیایید با این قضیه کنار بیاییم که گوشی ها اکنون به عضوی از خانواده ما تبدیل شده‌اند و حتی اگر سرطان زا هم باشند نمی توانیم از آنها چشمپوشی کنیم.
دنیای پزشکی می تواند به انتشار یافته های مطالعاتش ادامه دهد اما این همه مجادله برای بسیاری از مردم معنای چندانی ندارد؛ چرا که نسبت به آن بی تفاوت هستند.
____________
باشگاه خبرنگاران
