موعود پایگاه اینترنتی موعود
این عکس که را بطور اتفاقی در یکی از سایتهای نجومی در مقاله ای که در تاریخ سوم آوریل ۲۰۰۹ یعنی درست چند روز قبل پیش از این درج شده پیدا کردم و بی اختیار یاد یکی از علائم ظهور افتادم که بطور مکرر در روایات و احادیث ما آمده است. شاید بتوان گفت همه ما در انتظار ظهور حضرتش هستیم و گفته می‌شود منتظران و مشتاقان حضرتش کسانی هستند که علائم ظهور را دنبال می‌کنند.
و اما احادیث مربوط به ظهور کف دست روشنی در آسمان :
علائمی‌که پیش از وقوع صیحه تحقّق می‌یابد
در اخبار رسیده از ائمه معصومین اشاره گردیده است که پیش از ظهور یوسف کنعانی، قائم منتظر(عج) نشانه‌هایی به وقوع می پیوندد که خود دلالت بر قریب الوقوع بودن صیحه می‌کند. در این باب، رسول گرامی مطلب را به اجمال برگزار کرده می فرمایند که شب دوم از ماه رمضان نشانه‌ای در آسمان پدید می‌آید:
"یَظهَرُ فیِ السَّماءِ آیَهٌ لِلَیلَتَینِ تَخلوُانِ مِن شَهرِ رَمَضانَ."
"دو شب گذشته از ماه رمضان نشانه ای در آسمان ظاهر می‌شود."(الملاحم و الفتن: سیّد بن طاوس، ص۳۵.)
اما شاید بتوان به بفضیل این سخن پیامبر خدا را در کلام امام صادق علیه السلام جست و جو نمود که فرمودند:
"سالی که صیحه آسمانی شنیده می‌شود، قبل از آن در ماه رجب نشانه‌ای دیده خواهد شد. سؤال شد آن نشانه چیست؟ فرمود: سیمایی در قرص ماه دیده می‌شود و کف دست روشنی در فضا ظاهر می‌شود."(کتاب الغیبه : نعمانی، ص۱۳۴ * بحار الانوار : مجلسی، ج۵۲: ص۲۳۳* منتخب الاثر: صافی، ۴۴۱.)
امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:
"و وجه و صدر یظهران للناس فی عین الشمس."
"صورت و سینه‌ای در قرص خورشید برای همگان ظاهر می‌شود."
واکنش مردم
وقوع صیحه آن زمان است که اختلاف و تشتّت دامنگیر جوامع شده باشد و تفرقه و جدایی سایه گستر. در آغاز سروشی آسمانی گوش نواز می‌شود و سپس کف دستی پدید می‌آید و بعد از این وقایع صیحه آسمانی طنین افکن می‌گردد.
امیر المؤمنین علی علیه السلام در فرازی از یک روایت که در باب احوال آخر الزّمان ایراد فرموده‌اند می‌فرمایند:
"…آنگاه امور مردم هرگز اصلاح نمی‌شود و هرگز نمی‌توانند در اطراف یک محور گرد آیند، تا هنگامی‌که منادی از آسمان بانگ بر می‌آورد: به سوی فلانی بشتابید و از او دور نشوید. سپس کف دستی در آسمان ظاهر می‌شود و به سوی او اشاره می‌کند."(الملاحم و الفتن: سیّد بن طاوس؛ ۴۸* بشاره الاسلام: کاظمی، ص۷۹* روز گار رهایی: کامل سلیمان، ج۲: ص۸۶۷.)
حالت و واکنش مردم در قبال صیحه را از زبان به حق ناطق امام صادق علیه السلام بشنوید:
"هنگامی‌که بانگ آسمانی را بشنوند، مانند کسی که بر سرش مرغ نشسته باشد، خشکشان می‌زند. تمامی دشمان خدا در برابر صیحه آسمانی خاضع و منفقاد می‌شوند. اگر در خبری هم دچار شکّ و تردید باشند در مورد صیحه آسمانی هیچ تردیدی هخواهند داشت، که با نام پدر و نام اجداد طاهرین او (عج) ندا خواهند شد."( کتاب الغیبه : نعمانی، ص۱۳۶ و ص۱۵۰* الزام الناصب: حائری، ص۲۲۶ و ص۱۷۶* روزگار رهایی: کامل سلیمان، ج۲:ص۸۸۷.)
مفاد این صیحه
حال که به وجود صیحه با مدد از روایت به اثبات رسید باید دید که مفاد این صیحه چیست؟ آیا فریادی بی مناسبت؟ یا نه، ندایی است که پیام و فرمانی در بر دارد.
رسول اکرم صلّی الله علیه و آله می فرمایند:
"به هنگام خروج قائم عج منادی آسمان یانگ می زند: هان ای مردمان! خداوند مهلت ستمگران را پایان بخشید و بهترین امّت محمد صلّی الله علیه و آله را به پیشوایی و سرپرستی شما برگزید، خود را در مکّه به او برسانید"(کتاب الاختصاص: شیخ مفید* بحار الانوار: علّامه مجلسی، ج ۵۲: ص۳۰۴.)
امام باقر علیه السّلام در این باره می فرمایند"
"منادی آسمانی در اوّل صبح بانگ بر می آورد: ای مردمان! آگاه باشید که حق با علی و شیعیان اوست. شیطان که نفرین خدا بر او باد، در آخر همان روز بانگ بر می آورد: حق با سفیانی و پیروان اوست."(کمال الدّین: شیخ صدوق، ج۲: ص۶۵۲* الارشاد: شیخ مفید، ص ۳۸* کتاب الغیبه: شیخ طوسی، ص۲۶۶-۲۶۷* اثبات الهداه: حرّعاملی، ج۷۲۹* بحار الانوار: علّامه مجلسی، ج۵۲: ص۲۰۶* منتخب الاثر: صافی، ص۴۵۷.)
که در صفهات پیشین گفتیم که این ندا همان صیحه می‌باشد.
طبع تبریز از ابی حمزه ثمالی روایت کرده گفت: گفتم به ابی عبد الله(حضرت صادق) علیه السّلام که ابی جعفر( حضرت باقر) علیه السّلام می فرمود خروج سفیانی حتمی است و طلوع آفتاب از مغرب نیز حتمی است و چیزهای دیگری بود که می فرمود از حتمیات است. که ما قسمت کوتاهی از آن را آورده ایم:
"در اوّل روز ندا کننده ای از آسمان ندا می‌کند که آن را هر گروهی به زبان های خودشان می‌شنوند که آگاه باشید، به درستی که حق با علی و شیعیان او است. پس از آن ندا می‌کند شیطان در آخر روز از زمین که حق با عثمان و شیعیان او است. پس در این هنگام در شک افتند داخل شوندگان باطل."(غیبت طوسی: ص۲۸۲* نوائب الدّهور فی علائم الظّهور: ص۴-۵.)
زمان وقوع صیحه
به شهادت روایات موجود زمان وقوع این صیحه در شب جمعه بعد از نماز صبح، بیست و سوم از ماه مبارک رمضان است، که در لحظات آخر روز بیست و سوم صدای گریه ابلیس بلند می‌شود و مردم را به پیوستن به لشکریان سفیانی فرا می خواند.
در روایت بلند بالایی که ابن عقده از امام باقر علیه السّلام نقل می‌کند:
"…ندای آسمانی جز در ماه رمضان نخواهد بود که ماه رمضان ماه خدا است و آن بانگ جبرئیل است که به سوی حق فرا می خواند… ندای آسمانی در ماه رمضان، در شب جمعه، شب بیست و سوم رمضان است. هرگز در مورد آن دچار شکّ و تردید نشوید و گوش فرا دهید، و اطاعت کنید. و در پایان روز صدای ابلیس لعین بلند می‌شود که می‌گوید: فلانی مظلوم کشته شد. این بانگ نا بهنگام گروهی را به شک می اندازد و گروه کثیری با شکّ و تردید وارد آتش می‌شوند. نشانه بانگ جبرئیل این است که به نام قائم عج و نام پدرش ندا می‌کند. دختران پرده نشین نیز با شنیدن آن خوشحال می‌شوند و پدران و برادرانشان را تشویق می‌کنند که خروج کنند."(کتاب الغیبه: نعمانی، ص۲۵۳* کتاب الغیبه: شیخ طوسی، ص۲۷۴* بحار الانوار: علامه مجلسی، ج۵۲: ص۲۳۰و ۲۳۴و ۲۹۰و ۳۴۸و ۳۵۴* منتخب الاثر: صافی، ص۴۳۴و ۴۴۸و ۴۴۹.)
لینکهای مطلب:
http://www.universetoday.com/2009/04/03/humble-little-pulsar-puts-on-a-big-show/
http://www.kabulsky.com/view.aspx?tid=2&cid=9&sid=317
http://neshanehzohoor.blogfa.com/post-4.aspx
منبع: http://saramomeni.blogfa.com/post-95.aspx
