از روایات و ادعیه نقل شده از معصومان(ع) برمیآید که هر شیعه وظیفه دارد پیوسته برای
سلامتی امام عصر(ع) خود و رفع هرگونه خطر و آسیب از وجود شریف او دعا کند. در اینجا به
نمونههایی از آنها اشاره میکنیم:
۱. علامه مجلسی(ره) در بیان اعمال ماه مبارک رمضان مینویسد:
«از جمله وظایفی که در هر شب (ماه رمضان) مقرر شده، این است که بنده در آغاز هر دعای نیکو و در پایان هر عمل پسندیده، آن کس را که جانشین خداوند ـ جلّ جلاله ـ در میان بندگان و سرزمینهای او میداند، یاد کند؛ زیرا آن جانشین، عهدهدار همه نیازمندیهای روزهدار است؛ از خوراکی و آشامیدنی او گرفته تا همه آنچه او در نظر دارد؛ یعنی همه اسباب و وسایلی که در اختیار جانشین پروردگار بزرگ (رب الارباب) است.همچنین هر روزهدار وظیفه دارد آن جانشین خدا را به آنچه شایسته مانند اوست، دعا کند و معتقد باشد که خداوند ـ جل جلاله ـ و جانشینش بر وی منت گذاشتهاند که چنین جایگاه و منزلتی را به او بخشیدهاند».1
مجلسی پس از این عبارت، روایتی را از «ابن ابیقره» نقل میکند که در آن، به نقل از
صالحین (ع) چنین آمده است:
«در شب بیست و سوم ماه رمضان، ایستاده و نشسته و در هر حالیکه هستی و همچنین در تمام این ماه و به هر صورت ممکن، بلکه در تمام مدت روزگارت، پس از بزرگداشت نام
خدای تعالی و درود و صلوات بر پیامبر و خاندان او بگو:
خداوندا، ولیّ و برپا کننده امرت، محمد، زاده حسن، مهدی را ـ که برترین درودها و سلامها بر او و پدرانش باد ـ در این ساعت و در همه ساعتها، سرپرست، نگهدار، راهبر، یاور، راهنما و پشتیبان باش تا او را [نه، از سر زور، بلکه] به اختیار [مردم] در زمین جایگاه بخشی و او را در درازا و پهنای زمین بهرهور و کامران سازی». 2
چنانکه در عبارت مرحوم مجلسی نیز آمده بود، دعای ما به امام زمان (ع) در واقع شکرانه نعمت وجود حجت خداست. آن شخصیت بزرگواری که هر چه داریم از اوست و همه نعمتهای مادی و معنوی عالم به واسطه او به ما ارزانی میشود.
۲. امام سجاد(ع) در بسیاری از دعاها و مناجاتهای خود، دعا به امام و ولی عصر(ع) را مورد توجه قرار داده است و از جمله در دعای روز عرفه از خداوند چنین درخواست میکند:
«بار خدایا، به ولیّ خود الهام کن که شکر نعمتی را که به او ارزانی داشتهای به جای آرَد و به ما نیز الهام ده که شکر نعمت هدایت او را به جای آریم و او را از جانب خود سلطه و توانایی ده و به آسانی راه پیروزی بر او بگشای و به نیرومندترین ارکان قدرت خود یاریاش فرمای و پشتش محکم و بازوانش توانا گردان و زیر نظر مراقبت خویش قرار ده و در سایه حفظ خود حفظش کن و به ملایکه خود یاریاش ده و به شکر پیروزمند خود مددش رسان». 3
۳. امام رضا (ع) نیز از سالها پیش از تولد نسل چهارم خود با بیانهای متعدد و متفاوت، او را دعا کرده و یاریاش را از خداوند خواسته است. در یکی از این دعاها چنین میخوانیم:
«خداوندا! [امور] بنده و جانشینت را اصلاح کن، آنچنانکه [امور ]پیامبران و رسولانت را اصلاح کردی. او را با فرشتگانت در بر گیر و با روحالقدس از جانب خودت یاری کن. در پشت سر و پیش روی نگهبانانی قرار ده که او را از بدی در امان دارند. بیم و نگرانی او را به امنیت و آرامش تبدیل کن تا تنها تو را بپرستد و کسی را برای تو شریک نگیرد. هیچیک از آفریدگانت را بر ولیّات مسلط مساز. اجازه جهاد با دشمنان تو و دشمنان خودش را به او عطا کن و مرا از یاران او قرار ده؛ زیرا تو بر همه چیز توانایی».4
با توجه به روایات یاد شده، همه ما وظیفه داریم که پیوسته به یاد امام زمان خود باشیم و در دعاهای خود هیچگاه دعا برای سلامتی و طول عمر آن حضرت را فراموش نکنیم؛ زیرا این دعا در گام نخست، ادای بخش بسیار ناچیزی از حقوق بیشماری است که امام عصر (ع) برعهده همه ما دارند و در مرحله بعد، سپاس و ستایشی است به درگاه خداوند متعال که ما را از نعمت وجود حجت معصوم خود بهرهمند ساخته و آن حضرت را واسطه میان خود و بندگانش قرار داده است.
ماهنامه موعود شماره ۱۰۹
پی‌نوشت‌ها:
۱. محمد باقر مجلسی، بحار الأنوار، ج ۹۴، صص ۳۴۸ و ۳۴۹، به نقل از: سید بن طاووس، إقبال الأعمال، ص۸۶ .
۲. همان.
۳. صحیفه سجادیه، ترجمه: عبدالمحمد آیتی، چاپ چهارم: تهران، سروش، ۱۳۸۰، صص ۳۰۵و ۳۲۵ نیایش چهل و هفتم.
۴. معجم احادیث الإمام المهدی (ع)، ج ۴، ص ۱۷۱، به نقل از: شیخ طوسی، مصباح المتهجّد، بیروت، ۱۴۱۱ ق، ص ۳۲۶.
