موعود پایگاه اینترنتی موعود
معصومان(ع) و بسیاری از بزرگان دینی درباره امام حسین(ع) و فضائل ایشان به موارد بسیاری اشاره کرده‌اند که در متن زیر به آن‌ها می‌پردازیم.
موعود: امام حسین (علیه السلام)، دومین ثمره پیوند آسمانی علی (علیه السلام) و فاطمه (علیهاالسلام) در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه دیده به جهان گشود.
آن حضرت، هفت ساله بود که جدّش، رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) از دنیا رفت. پس از آن، سی سال در کنار پدرش زندگی کرد. پس از حضور ده ساله در کنار برادر بزرگوار خود و به دنبال شهادت آن حضرت، به مدت ده سال امامت امت اسلامی را عهده دار شد و سرانجام در محرم سال ۶۱ هجری در سرزمین کربلا به شهادت رسید.
خاندان تابناک
امام حسین (علیه السلام) در شریف ترین و اصیل ترین خانواده ها به دنیا آمد. مادرش، فاطمه زهرا علیهاالسلام در پاک دامنی و تقوا یگانه بود و پدرش، علی علیه السلام، نماد فضیلت، شهامت و مردانگی به شمار می آمد. روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم، حسین علیه السلام را بر شانه خود گذاشت و در برابر مردم فرمود: «این حسین بن علی، بهترین مردان امت من است. جدّش، محمد رسول خدا صلی الله علیه و آله، بزرگ پیامبران است و جدّ مادری اش، خدیجه دختر خُوَیلد، پیشی گیرنده زنان جهان به سوی ایمان به خدا و رسول خداست و مادر او فاطمه زهرا علیهاالسلام، دختر محمد صلی الله علیه و آله وسلم بهترین و سرور زنان جهان است.» امام حسین علیه السلام نیز می فرمود: «در میان همگان کیست که جدی مانند من یا معلمی همچون علی داشته باشد؟ من فرزند دو ماه تابناکم. مادرم، فاطمه زهرا علیهاالسلام و پدرم، درهم کوبنده کفر در بدر و حُنین بود».
حسین علیه السلام در زمان پیامبر
امام حسین علیه السلام تا هفت سالگی در مهد نبوت تربیت شد. پیامبراسلام، او را در آغوش خویش با آموزه های آسمانی اسلام پرورش داد و زیرنظر خود تربیت کرد. میزان علاقه پیامبر به حسین علیه السلام به‌اندازه ای بود که کوچک ترین ناراحتی او را تحمل نمی‌کرد. روزی از در خانه فاطمه علیهاالسلام می‌گذشت. وقتی صدای گریه حسین علیه السلام را شنید، وارد خانه شد و به دخترش فرمود: «مگر نمی دانی که گریه حسین علیه السلام مرا اندوهگین می سازد.» سپس نوزاد را بوسید و گفت: «خدایا! من این نوزاد را دوست دارم. تو نیز او را دوست بدار».
پیشوای سوم در دوران خلافت پدر
در دوران خلافت پنج ساله امیرمؤمنان علی علیه السلام، امام حسین علیه السلام در صحنه های سیاسی و نظامی مهم زمان در کنار آن حضرت قرار داشت. ایشان در جنگ جمل، فرماندهی جناح چپ سپاه علوی را عهده دار بود و در جنگ صفین نیز افزون بر حضور در میدان نبرد، با سخنرانی های پرشور، در تشویق یاران حضرت علی علیه السلام برای شرکت در جنگ نقشی فعال داشت.
حسین علیه السلام در دوران امامت برادر
امام حسین علیه السلام، پس از شهادت پدر بزرگوارش، ده سال در کنار برادر و رهبرش، امام حسن مجتبی علیه السلام قرار گرفت. در زمان حرکت نیروهای امام حسن علیه السلام به سمت شام برای نبرد با معاویه، همراه آن حضرت در صحنه های نظامی حضور داشت و زمانی که معاویه به امام حسن علیه السلام پیشنهاد صلح کرد، ایشان با امام حسین علیه السلام و عبدالله بن جعفر درباره این پیشنهاد به گفت وگو پرداخت.
امام حسین علیه السلام در دوران حکومت معاویه
امام حسین علیه السلام در دوران ده ساله امامت خویش، به دنبال هر جنایت معاویه، او را با نامه های متعدد یا سخنرانی های کوبنده مورد انتقاد قرار می داد. یکی از مهم ترین موارد مخالفت امام با معاویه، موضوع ولی عهدی یزید بود. امام با آگاهی از فعالیت های دامنه دار معاویه در این زمینه، در برابر او موضع گیری تندی کرد.
در اواخر دوران حکومت معاویه که فشار بر شیعیان به اوج رسیده بود، آن حضرت به حج رفت و در سرزمین مِنی، در سخنرانی افشاگرانه ای فرمود: «دیدید که این مرد زورگو و ستمگر با ما و شیعیان ما چه کرد؟ من در اینجا مطالبی را با شما در میان می‌گذارم … وقتی به شهرها و میان قبایل خود برگشتید، با افراد مورد اعتماد در میان بگذارید و آنان را به رهبری ما دعوت کنید؛ زیرا می ترسم این موضوع به دست فراموشی سپرده شود و حق نابود گردد.» سپس به بیان فضیلت ها و پیشینه درخشان پدرش و خاندان امامت پرداخت و جنایت های معاویه را برشمرد.
درودی برتر
روزی کنیز امام حسین علیه السلام بر آن حضرت وارد شد و شاخه گلی به عنوان شادباش به آن حضرت تقدیم کرد. حسین بن علی علیه السلام به او فرمود: «در راه خدا آزاد هستی.» از حضرت پرسیدند: شاخه گلی بی قدر و قیمت تقدیم شما کرد و در برابر، آزادش کردید؟ حضرت فرمود: «خداوند ما را این گونه ادب کرده است آنجا که فرمود: و هنگامی‌که به شما درود گویند، شما درودی نیکوتر از آن یا همانندش را پاسخ دهید. شادباش نیکوتر از شادباش او، آزاد کردن او از بندِ کنیزی بود».
سیمای حسین علیه السلام در کلام رسول مهر
امام حسین فرمود: من بر رسول خدا وارد شدم. حضرت فرمود: «آفرین بر تو ای اباعبداللّه! ای زینت آسمان ها و زمین.» شخصی که آنجا حضور داشت، عرض کرد: یارسول اللّه! چگونه کسی جز شما می تواند زینت آسمان ها و زمین باشد؟ پیامبر فرمود: «سوگند به آن کسی که مرا نبّی به حق مبعوث کرد، مقام حسین بن علی علیه السلام در آسمان، والاتر از مقام او در زمین است. به درستی که بر عرش الهی نوشته شده است: حسین علیه السلام، چراغ هدایت و کشتی نجات است».
سیمای حسین علیه السلام در کلام امام باقر علیه السلام
حضرت امام محمدباقر علیه السلام فرمود: «شیعیان ما را امر کنید به زیارت قبر حسین علیه السلام بروند؛ زیرا زیارت قبر امام حسین علیه السلام، روزی را فزونی می‌بخشد، عمر را افزایش می دهد و از رویدادهای خطرناک جلوگیری می‌کند. زیارت قبر امام حسین علیه السلام بر هر مؤمنی که به امامت حسین علیه السلام اقرار دارد، لازم است».
سیمای حسین علیه السلام در کلام امام زمان علیه السلام
در بخشی از زیارت ناحیه مقدسه که انتساب آن به امام زمان علیه السلام مشهور است، می خوانیم: «تو ای حسین! برای رسول خدا۶، فرزند؛ برای قرآن، سند و برای امت، بازو و توان بودی. در طاعت خدا، سپاس گزار و در مورد عهد و پیمان، حافظ و مراقب بودی. رکوع و سجودت، طولانی بود و در دنیا، زاهد و پارسا بودی».
شخصیت حسین علیه السلام از نگاه گاندی
از گاندی، مصلح بزرگ هند نقل شده است که: «من برای مردم هند چیز تازه ای نیاوردم. فقط نتیجه ای که از مطالعات و تحقیقاتم درباره تاریخ زندگی قهرمانان کربلا به دست آورده بودم، ارمغان ملت هند کردم. اگر بخواهیم هند را نجات دهیم، واجب است همان راهی را بپیماییم که حسین بن علی علیه السلام پیمود».
معرفی کتاب
فرهنگ سخنان امام حسین علیه السلام، محمد دشتی، قم، مؤسسه تحقیقاتی امیرالمؤمنین، ۷۵۱ صفحه.
در کتاب فرهنگ سخنان امام حسین علیه السلام، ۴۴۰ حدیث از آن حضرت گردآوری شده است. مجموعه این احادیث، موضوع بندی مناسبی دارد که بر اساس نظام الفبایی، فهرست ابتدایی کتاب را تشکیل داده است و از واژه «آب» آغاز می‌شود و به «یاری طلبیدن» پایان می‌گیرد. البته هر موضوع اصلی دارای موضوع های فرعی است که با شماره های جداگانه مشخص شده‌اند.
از ویژگی های مهم این کتاب آن است که پیش از ذکر حدیث، به اختصار، به علت، مکان و زمان صدور حدیث و هدف امام از بیان سخن، اشاره شده است. ویژگی مهم دیگر کتاب، آوردن سلسله راویان هر حدیث در پاورقی است که در تشخیص قوّت و ضعف سند حدیث کمک شایانی خواهد بود. گفتنی است این کتاب ششمین جلد از مجموعه پانزده جلدی نهج الحیاه است که جلد اول آن به سخنان پیامبران الهی و جلدهای بعد به سخنان معصومان اختصاص یافته است.
منبع: میزان
