من اهلیت ندارم

یکی از آشنایان شیخ عباس قمی تعریف می‌کند: «ماه رمضان بود و من با چند تن از رفقا، از ایشان (محدث قمی) خواهش کردیم که در مسجد گوهرشاد، اقامه ی جماعت را به عهده بگیرند.

با اصرار زیاد، این خواهش را پذیرفتند و چند روز نماز ظهر و عصر را در یکی از شبستان‌های آنجا اقامه کردند. جمعیت این نمازها، روز به روز افزوده می‌شد و هنوز به ده روز نرسیده بود، که اشخاص زیادی، اطلاع یافتند و جمعیت فوق العاده زیاد شد.

یک روز پس از اتمام نماز ظهر، به من که نزدیک ایشان بودم، گفتند: من امروز نمی توانم نماز عصر بخوانم، رفتند و دیگر آن سال برای نماز جماعت نیامدند. بعدها، در موقع ملاقات، از علت کارشان پرسیدم؛

گفتند: حقیقت این است که در رکوع رکعت چهارم، متوجه شدم که صدای اقتداکنندگان که پشت سر من می‌گویند «یا الله یا الله ان الله مع الصابرین» از محلی بسیار دور به گوش می‌رسد، این توجه که مرا به زیاد بودن جمعیت متوجه کرد، در من شادی و فرحی ایجاد کرد و خلاصه خوشم آمد که جمعیت این اندازه زیاد است، بنابراین من برای امامت، اهلیت ندارم!

موعود را به دوستانتان معرفی کنید