متن نامه یک زن عراقی پیش از شهادت در ابوغریب

در پنجمین بخش از این مجموعه نامه‌ای از یکی از زندانیان زن عراقی را نقل می‌کنیم که در زندان ابو غریب بسر می‌برد. وی این نامه را مدتی قبل از شهادتش نوشته و در آن از شکنجه‌ها و مصایبی سخن گفته بود که او و هم‌بند‌هایش با آن مواجه شده و از آزادگان جهان درخواست کمک کرده بود.
ماهنامه “صدی الجهاد ” با انتشار این نامه می‌نویسد: شهیده فاطمه با ارسال این نامه ضمن برملا کردن شکنجه‌ها و تعرض‌ها و تجاوزهایی که زندانیان زن عراقی دربند ابو غریب در معرض آن قرار می‌گیرند، از سکوت جهان عرب و اسلام و جامعه بین المللی شگفت‌زده می‌شود.

فاطمه در نامه خود با اشاره به شکنجه‌های صورت گرفته علیه خود و تمام زندانیان زن عراقی موجود در ابو غریب می‌نویسد:
برای شما از چه بنویسم یا از چه بگویم، از این که شکم‌های تمام زنان ابو غریب از زنازادگان آمریکایی برآمده شده یا از ضرب و شتم‌های شدید و ایجاد زخم‌های عمدی در صورت زنان زندانی و ایجاد زخم‌های عمیق و به اصطلاح خودشان یادگاری در صورت زنان بگویم.

این شهیده در ادامه می‌افزاید: زنان ابو غریب هیچ شبی را بدون وحشت مورد تعدی و تجاوز واقع شدن از سوی نظامیان آمریکایی به صبح نرسانده‌اند، آنها بدن‌های ما را برای تفریح و خوشگذرانی خویش تکه تکه می‌کنند و از شدت رنج و وحشت ما لذت می‌برند.
آیا می‌توانید، تصور کنید که بیش از ۹ بار در روز به یک زن تعدی کنند، ‌ به همراه من ۱۳ دختر نوجوان عراقی هستند که هر روز در معرض چنین شکنجه‌هایی قرار دارند.

زندانبانان آمریکایی ما را از خواندن نماز بازمی‌دارند و پس از برهنه کردنمان دیگر به ما اجازه برتن کردن هیچ لباسی را نمی‌دهند و من در حالی این نامه را برای آزادگان جهان می‌نویسم که یکی از زنان هم‌سلولی من به دلیل شدت شکنجه‌ها و تجاوزاتی که در معرض آن قرار داشت، خودکشی کرد.

فاطمه در توضیح نحوه خودکشی هم‌سلولی خود می‌نویسد: پس از بارها تعدی و تجاوز به دوست هم‌سلولی توسط یکی از نظامیان آمریکایی چنان از ناحیه سینه و ران مورد ضرب و شتم قرار گرفت که از هوش رفت و وقتی به هوش آمد برای رها شدن از این ننگ و عار آنقدر سر خود را به دیوار کوبید تا سرانجام مغز وی نقش بر دیوار سلول شد.

فاطمه، خواهر یکی از مردان مقاومت در عراق بود که چون نظامیان آمریکایی بر برادرش دست نیافتند، او را به عنوان گروگان به اسارت گرفته و آن‌قدر تحت شکنجه و آزار و اذیت نظامیان آمریکایی قرار گرفت که به شهادت رسید.

“صهیب الباز ” عکاس شبکه الجزیره در بغداد هنگامی‌که در حال گرفتن عکس از حوادث مناطق اطراف سامراء بود، توسط نظامیان آمریکایی بازداشت و ۷۵ روز بعد آزاد شد.
الباز درباره خاطرات دوران بازداشت خود چنین می‌گوید: پس از بازداشت نظامیان آمریکایی دست‌های مرا بسته و با گذاشتن کیسه‌ای بر سر، مرا به زندان ابو غریب منتقل کردند.

وی در ادامه می‌گوید: پس از بازجویی که با دادن فحش‌ها و ناسزاهای بسیار همراه بود، مرا سه روز در همان اتاق بازجویی بدون غذا و استراحت یا خواب سرپا نگهداشتند و به شدت مورد ضرب و شتم قرار دادند و از آنجا که اتهامی‌بر من ثابت نشد، پس از ۷۵ روز مرا آزاد کردند.

عکاس الجزیره با تاثر می‌گوید: آزار و اذیت‌هایی که من ظرف این ۷۵ روز متحمل شدم، ‌ بسیار سخت و آزار دهنده بود، ‌ اما در مقابل شکنجه‌هایی که زندانیان دیگر متحمل می‌شدند، هیچ بود.
او می افزاید: من به چشم خود دیدم که نظامیان آمریکایی چگونه در برابر نظامیان زن، زندانیان مرد را برهنه می‌کردند یا آنها را وامی‌داشتند که لباس‌های زیر زنانه بپوشند و با آنها عکس بیاندازند و برای تحقیر بیش از پیش زندانی آن عکس‌ها را در پرونده‌اش نگه‌می‌داشتند.

صهیب در ادامه دیده‌های خود می‌گوید: برخی از زندانبانان زندانیان غیر سیگاری را وامیداشتند که دست بسته دو پاکت سیگار را پشت سرهم و لاینقطع بکشند؛ یا این که پس از برهنه کردن زندانی سطل آب سردی بر رویش ریخته و سپس سگ‌های درنده خود را دقایقی برای تکه و پاره کردن بدن زندانی به جانشان می‌انداختند و سرانجام این که نیمه شب هرشب به سراغ یک زندانی می‌رفتند و پس از تجاوز و تعرض به وی آنقدر او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند که صدای ناله‌ها و ضجه‌هایش در سالن زندان طنین‌انداز می‌شد و علاوه بر این که خواب را از چشم دیگر زندانیان می‌ربود، روحیه آنها را به شدت تضعیف و اعصاب آنها را خرد می‌کرد، آنها حتی از خواب شبانه هم محروم بودند.