در انتظار صیحه آسمانی

مشرق:

و دیدگان امید ما از غیر تو بسته شده است
ای امام قائم! که منزل هدایت پاکی چقدر صبر کنیم که اعضای درون انسان‌های صابر پاره پاره شده!
و دین خدا تا به کی از تنفر ستمکاران مظلوم واقع شود؟
دین خدا برای سنجش نبض ضعیفش، دست به سوی طبیبی چون تو دراز کرده و از ضعف خود به تو می نالد
می‌بیند که تو را که ناصر او هستی غایبی، ولی شرک و عداوت حاضر و ناصر است
ما قبل از ندای خدا که تو را امر به خروج کند، گوش مبارک شما را صدا می زنیم، شاید که شما را برانگیزد
از شما می خواهیم که بیش از این در برابر جهیدن شیر خسته ضلالت ننشینی
و عزم راسخت ضعیف نشود و پیش چشم کسی که بیدار نیست، شب را صبح نکنی!
و ما می دانیم توان شما نسبت به مقاصدتان قاصر و کم نیست
و جایی که خدای قاهری بالای سر داری، از هیچ قاهری خوف نداری
و ما باید ببینیم که پشت ظالمان از ضربت شمشیر شما بریده شده است
روزی که شما دیگر بر کسی که کلاهخود پوشیده یا سربرهنه است سکوت نخواهی کرد
اگر شما مالک امر قیام خود بودی، نفرات خود را برای قیام برمی‌گرفتی!
و اگرچه سختی‌ها ما را خرد کرده است، تمام تلاش شخص عذرخواه از محضر شما را به کار می‌بستیم
ولی می‌بینیم که نزد خدا چیزی با ارزش‌تر از مقام بلند تو نیست
اگر از خدا بخواهیم امر ظهور تو را در همین عصر حاضر تعجیل کند
امر به ظهور توسط خدا، سریع‌تر از چشم به هم زدنی به تو می رسد
و عدالت تو فرهنگ دینی ما می‌شود؛ ما را حفظ کن که دست اعوجاج گران، دینت را گنگ ساخته است
و با ما ایمنی ات را در جایی تسکین ده که تحت دو بال به پهنای دو کتف اسرافیل باشد
تا کی و چه زمانی مصیبت‌های لاعلاجمان از این درد بی درمان به شمشیر شما شکایت برد؟
و چرا شمشیرها از تشنگی عدالت تو مثل ماهی بیرون آب دست و پا نمی زنند تا وارد آبی شوند که زلال و جاری است؟
آیا نشستن و عدم قیام تو پایانی ندارد؟ این جلوس را تبدیل به قیام کن که ما خونخواهان فدایی تو هستیم
آتش این قیام، نور خورشید و ماه را می میراند و ظلمت غبارآلود و فراوانش را از بین می‌برد
قیامی‌که در آن اصحاب حضرت هر که را که تغییر نکند می‌کشند یا اسباب تنهایی او را به امر صادر شده فراهم می آورند
و هر جوانی پهلویش را در برابر شیر قوی و عصبانی خم می‌کند
مرد گندمگون و ماهری با او حرف می زند و مانند عقاب پر صدا و شکننده، او را منزجر می‌کند
به اینکه می تواند خوشحال باشد، در حالی که بین کشتگان جنگ دنبال مردگان و زندگان بگردد که در اثر ضربات نیزه دشمن افتاده ‌اند و او برگشتی پیروزمندانه داشته باشد
و هنگام جنگ نیزه در دست گرفتن برایش آسان‌تر است از شیشه بلورین عطر
اصحاب او مردان جنگ هستند و دشمنشان لباس خواری و ذلت پوشیده‌اند
آنان برگزیدگان مجد از نسل هاشمند و حسابی فاخر و خالص دارند
ستارگانی از تو هستند در شب روشن که با نور آشکارشان آسمان را فرا می‌گیرند
و تو برای آنان به منزله قطب ثابت میدان کارزاری و آنان مانند آسمانی درخشان به گرد تو هستند
اسبانشان تشنه هستند، اما نیزه و شمشیر برانشان را سیراب می‌کنند
شجاعانی که نیزه‌هایشان درون کبدهای پرکینه دشمنانشان را دگرگون می‌کند
و شمشیرهایشان هنگام ترس دشمنان از اجلی که نزدیک است برنده نام نهاده می‌شود
اگر راه محل اجتماع دشمنان بر آنان بسته شود، از راه آسمان جلو می روند و فضای آسمان را بر پرندگان سدّ می‌کنند
اگر کلاهخود از سر بردارند، اسب‌هایشان در دریای آکنده از خون شنا می‌کنند
در آن هنگام دیگر ضربه نوک نیزه لغزش مکاران را نخواهد بخشید
و ضربه ‌ای که بین نفوس و مردم پست الفتی از جانب پیروزمندان را ایجاد می‌کند
ای طالب خون‌های در گذشته ریخته شده! کجا هستی؟
کجاست کسی که برای محو ضلالت و تجدید رسم هدایت فراگیر مهیا شده است؟
و کجاست نشر دهنده دین معبود و نجات بخش اجداد با تقوا و عالم؟
ای فرزند بزرگی‌ها و کسی که با بزرگی در آمیخته ای! و ‌ای که آثار تو از گذشتگانت ستودنی است!
و مدح آنان موجب افتخار مدح کنندگان است و ذکر آنان مایه شرف ذاکران است
و کسانی که پیمان جنگ بستند، دست بارز تو نسبت به شمشیر کشیدن بر روی آن دشمنان غافل نخواهد بود
با شمشیر خود، خون ادا نشده هدایت را دریاب که گردن تیرانداز دشمن نزدیک شمشیر توست
همین قدر برای تأسف خوردن کافی است که زمانه در گذر است، ولی تو ناهی و آمر مردمان نیستی
و دیدگان ما به چراغ طلعت درخشانت نورانی نمی‌ شود!
ما سخت به تو مشتاقیم، مانند شوق درختان آماده رشد به بهاری پر آب و باران
ای امام هدایت! بر تو می‌بارد آن باران نیکی که از فرد بزرگواری جاری است
ای که حلمت را از خدا داری! مظلومان فریفته شده‌اند و ظالمان قدرت مؤاخذه خدای قادر را از یاد آنان برده‌اند
و طول انتظار تو دل ها را رقیق کرده و پلک‌ها را بر هم انداخته است
تا کی غصه و رنج، اعضای درونی ما را بتراشد و تا کی دست ستمگر، بر ستم کاری اش دراز باشد؟
‌ای پسر پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله ! تا کی مقابل دیدگانت بر ما تازیانه‌های بلای سست کننده فرود آورده شود؟
تا کی ما در بلایای عظیم باشیم و تو را از درون دهان باز آن شداید بخوانیم؟
و دیدگان امید ما از غیر تو بسته شده است
آیا بر اینکه زمانه گوشت تن ما را می‌برد صبر نماییم؟ در حالی که هُرم آتش مصیبت فراگیر و نابودکننده می وزد!
آیا صبر کنیم، در حالی که این چارپایان گمراهی، پوست مردم مظلوم را با ایمنی می‌کنند؟
آیا صبر کنیم، در حالی که پرنده دشمنی آمده و بدون هیچ ترسی، صبح و شام پرواز می‌کند و ترسی ندارد؟
ما می‌بینیم که شمشیر پوسیده و کهنه اولین آنان، به دست افراد ظالم دیگری بالای سر ماست
ظلمشان در گوشت تن ما ریشه دوانده و استخوان‌های ما را دست ظلمشان از هم جدا ساخته است
در این زمان ما را شکنجه می‌کنند، در جایی که هیچ کس جز کفار به آن راضی نیست
و ما به آن ظالمان شکایت می‌کنیم و آنان انعطافی به خرج نمی ‌دهند، مانند شکایت شتری که در آستانه نحر است از کُشنده خود
و وقتی تنگ زیر شکم شتر به هم متصل می‌شود، ما نمی ‌بینیم که کسی از ظلم نهی نماید
از شر ظالمان، مانند ناله شتر از نحر کنندگانش به تو فریاد می زنیم.
اللهم عجل لولیک الفرج