پیغام سروش

لیلا قنبرى
۲. محبت

دل سراپرده محبت اوست
دیده آئینه دار طلعت اوست
بى خیالش مباد منظر چشم
زانکه این گوشه جاى خلوت اوست
حافظ
سخن از دل بسیار شنیده ایم و از محبت و عشق. دل حرم خداوند است و جایگاه عشق به او.
چه بسیار پرسشها که عقل از پاسخ به آنها فرو مى ماند و چه بسیار دشواریها که هیبت عقل را مى شکند. دنیا با تکرار روز و شب چون گهواره اى انسان را به خواب مى خواند و سختیها و ناملایمات گرد اندوه بر روح و روان آدمى مى پاشد. اما آن هنگام که شعله هاى ملکوتى عشق در دل زبانه مى کشد، گویا همه سؤالها و حیرتها را از ذهن مى زداید و سایه هاى شبهه و تردید را در پرتو نور خود به روشنایى بدل مى کند.
عشق به خداوند حرکت را در وجودمان فزونى مى بخشد و ناملایمات و سختیها را، هر چند بزرگ، در نظرمان ناچیز مى نماید. آرى، در پرتو چنین عشقى است که شکوفه هاى صبر در درونمان مى شکفد و زندگى رنگى و جلوه اى نو مى یابد. و خلاصه آنکه عشق به خداوند، قطره وجودمان را به دریاى بى کران وجود خداوند مى پیوندد:

چو ذرّه گرچه حقیرم ببین به دولت عشق
که در هواى رخت چون به مهر پیوستم
حافظ
بیایید کلام نورانى اهل بیت، علیهم السلام، را شفیع دلهامان کنیم؛ باشد که به حریم محبتش اذن حضورمان دهند.
۱. امام صادق، علیه السلام، مى فرمایند:
نور محبت خدا هرگاه بر درون بنده اى بتابد، او را از هر مشغله دیگرى تهى گرداند. هر یادى جز خدا تاریکى است. دلداده خدا مخلصترین بنده خداست و راستگوترین مردمان و وفادارترین به عهد و پیمان.۱
2. امام على، علیه السلام، مى فرمایند:
اگر خدا را دوست دارید، پس محبت دنیا را از دلهایتان بیرون کنید.۲
3. امام صادق، علیه السلام، مى فرمایند:
خداوند به موسى، علیه السلام، وحى فرمود: دروغ مى گوید آن کس که گمان برد مرا دوست دارد اما چون شب فرا رسد چشم از عبادت من فرو بندد. مگرنه این است که هر دلداده اى دوست دارد با دلدار خود خلوت کند؟! هان! اى پسر عمران چون شب شود من متوجه دوستداران خود شوم و دیده دلشان را بگشایم و کیفرم را در برابر چشمانشان تجسم کنم و با من گفتگو کنند چنان که گویى مرا مى بینند و در حضور خودم با من سخن مى گویند.۳
4. امام على، علیه السلام، مى فرمایند:
هرگاه خداوند بنده اى را گرامى دارد (دل) او را به محبت خود مشغول کند.۴

پى نوشتها:
۱. میزان الحکمه، ج۲، ص۹۵۹،ش۳۱۵۳.
۲. همان، ص۹۶۳، ش۳۱۶۷.
۳. همان، ص۹۵۹، ش۳۱۵۲.
۴. همان، ص۹۵۷، ش۳۱۴۷.